Szare Wrzosowiska

Ród Kibil-Baruk

Herb Kibil-Baruk



Członkowie rodu Kibil-Baruk

- Gronrim II Młot - I pokolenie, ojciec rodu
- brak puki co - zapraszam wszystkich krasnoludów i hobbitów też, na PW

Historia Kibil-Baruk

Kibil-Baruk pisane we wspólnym Srebrny Topór, to pradawny ród władający pólnoco-zachodnimi górami. Swą siedzibę mieli wewnątrz Mrocznej Góry, a pałace budowane przez nich i ich podwładnych były potężne i biegły wzdłuż i wszerz całej góry. Jednak jak legenda głosi po trzystu dwudziestu latach panowania, zbyt głęboko się wkopali. Khazady spod Mrocznej Góry ponoć natrafiły na tak potężne zło iż po tygodniu niedobitki wojowników i górników, uciekały przerażone jak najdalej od góry. Wśród uciekających znalazł się i jeden z dzieci ówczesnego władcy spod Góry, Gotrym Siwobrody. Zdołał on zbiec na południo-wschód i tam też spoczął na wieki, jednak spłodził przedtem dwóch synów: Glómuna Złotego i Grómira I. O tym pierwszym legendy głosiły iż zachęcony opowieściami ojca wyruszył wraz z kilkoma kompanami do podnóży Mrocznej Góry i odtąd legendy o nim milczą (nikt nie odważył się po dziś dzień przekroczyć granic starego krasnoludzkiego miasta). Grómir (czyt. Gromir) ponoć wyruszył dalej na południe ku brzegom morza jednak dotarł tylko do miasta zwanego Altarą, tam osiedlił się i spłodził jednego syna (może i miał córkę ale krasnoludzkie legendy prawie nigdy nie wspominają o krasnoludzicach), Erona Czarnobrodego. Ten przejął interesy po ojcu jednak Ród Kibil-Baruk istniał już tylko w słownych przekazach i powoli tracono nadzieję iż znów stanie w pełni swego blasku jak za dawnych dni. Eron spłodził dwóch synów, Gronrima I Bladego (od porodu chorował i po dwóch latach przegrał z licznymi chorobami) oraz Gronrima II Młota (przydomek nadany po wejściu w dojrzałość), który żyje po dziś dzień. On to postanowił spisać historię rodu (niestety Eron miał kiepską głowę do pamięci i bardzo mało przekazał swemu synowi) i ubiegać się o wpisanie go do dokumentów miasta Altary, a stało się to 1.. dnia 5 ery Naszego świata.

Poglądy członków Kibil-Baruk

Każdy z członków rodu ma jakiś talent, którym służy swej rodzinie i miastu. Srebrne Topory rządzą się własnymi prawami i obowiązkami jednak widać u nich tendencję przychylności do władczyni i władcy Magan. Stosunek do ras jest bezwzględny tylko i wyłącznie jeśli chodzi o Orki i Elfy - pierwszych tępią a drugich nie mogą przeboleć. Ludzie, hobbici, gnomy i inne rasy mogą czuć się bezpiecznie w ich towarzystwie. W rodzie panuje zasada - jeden ze wszystkimi, wszyscy z jednym - odwrócenie się od tej zasady grozi minimalnie wyrzuceniem z rodu a maksymalnie..... ekhm....

Znaki rozpoznawcze Kibil-Baruk

Członkowie korzystają zazwyczaj z pieczęci z symbolami KB i godłem rodowym pod nimi. Ważnym aspektem tradycji rodowej jest podtrzymywanie języka ojczystego/rasowego więc między sobą pozdrawiają się słowem Vemu! - w j. wspólnym oznaczającym Witaj!. Członkowie noszą też na swych szatach symbole rodowe (dwa srebrne topory na tarczy lub dwie litery KB wyszyte srebrnymi nićmi. Na ich tarczach lub innym ekwipunku można zobaczyć również te symbole.