Szare Wrzosowiska

1. Położenie lokacji: Careogród



2. Opis lokacji:
Stolica Królestwa Careogrodu - ostoja wszystkiego co krasnoludzkie, to wielkie miasto wyrosłe na zboczu samotnej góry, wpijające swe potężne korzenie w kamień. Powiada się, że zewnętrzna część miasta jest ogromna jak serce Khazada, a wewnętrzna jak jego pragnienie*. Wiadomym jest jedno - to sporych rozmiarów cud architektoniczny.
Miasto Careogród przez setki i tysiące lat rozwoju, upadków i ponownego rozkwitu, rozbudowywało się stopniowo po całym zboczu i u jego stóp. Coraz wyraźniejsze stawały się różnice między pierwszą i najstarszą jego częścią a kolejnymi, młodszymi i wciąż rozbudowywanymi. Tak oto w końcu postanowiono by oficjalnie podzielić stolicę na tzw. nâlaundy - dzielnice.

Pierwszy nâlaund: Stare Miasto
Gamildûm - we wspólnym zwany Starym Miastem jest najstarszą i najbogatszą częścią miasta. Najwyższym punktem i zarazem jego centrum jest Pałac Careona, siedziba wszystkich władców Królestwa Careogrodu i miejsce organizacji najznamienitszych uroczystości w państwie. Szeroka brukowana ulica Pałacowa prowadzi delikatnie w dół zbocza, by połączyć się z najobszerniejszą budowlą Careogrodu - Gibilrun u Gamildûm tj. Wielki Rynek. Rozciągający się na dwieście metrów wzdłuż i sto pięćdziesiąt wszerz rynek, to istne dzieło logistyki i sztuki. Tworzące go kamienne płyty przeplatane są różnymi kolorami marmuru i granitu, by z lotu ptaka lub chociażby szczytu góry tworzył herb Królestwa. We wschodniej części rozciągają się ulice kamienic i domów najbogatszych i najznamienitszych mieszkańców, tylko jeden budynek wkomponował się w tą gęstą siatkę dachów i kamiennych ścian - "Khazad-ul uzbad" - dosłownie "Krasnoludzki władca". Budynek ten to nic innego jak karczma dla najbogatszych Khazadów, sprowadzająca najlepsze i najdroższe trunki z całego świata, posiadająca najlepszą kuchnię w całym Królestwie i prawdziwie kraśną atmosferę z piękną obsługą gratis. Na zachód od Wielkiego Rynku natomiast mieści się kolosalna Świątynia Moradina - Halaur Moradin , gdzie kapłani Ojca Krasnoludów od tysiącleci koronują przyszłych Królów Spod Góry i regularnie wznoszą modły o szczęście dla swych podopiecznych. Dalej na zachód, nieco w cieniu świątyni, stoi siedziba Uzbad-ul Gorl - Królewskiego Banku Careogrodzkiego im. Ghurima Barda. Tam załoga Gnomów obraca niebotycznymi sumami w sztabkach złota i monecie z "królewskiej kiesy", oraz gromadzi, w najnowocześniejszym schronie, oszczędności Careogrodczyków i zagranicznych inwestorów. Łącząc się z murem, oddzielającym Stare Miasto od niższej dzielnicy, na wprost wejścia do świątyni, wyrastają Endar Gatholdûm - Koszary Straży Miejskiej - regularnej obronnej jednostki miejskiej, utrzymującej porządek nie tylko w najstarszej części miasta, ale w całym jego obrębie. Koszary są ostatnim i jednym z najskromniejszych, a raczej najsurowszych budowli Gamildûm.

Drugi nâlaund: Srebrna dzielnica
Kibil Nâlaund - czyli Srebrna dzielnica lub też Srebrny Nâlaund, to znacznie rozleglejsza i młodsza część Careogrodu, niż Stare Miasto. W jej "terenach" znajdują się dziesiątki pracowni rzemieślniczych, w których przodują kuźnie płatnerzy, zbrojmistrzów i jubilernie. Z ważniejszych budowli jest tutaj, w wschodniej części, kompleks Browar "Szczęście brodacza", który jest największą chlubą mieszkańców i lepem na spragnionych wędrowców. Nieco na zachód mieści się legendarna Srebrna Książnica - jedyna biblioteka w całej stolicy i matka dla nazwy dzielnicy. W centralnym punkcie dzielnicy mieści się budynek szpitalny, wśród mieszkańców zwany Faern Ilith - Dom Życia. To jednopiętrowy budynek na planie kwadratu, z jedną wieżą przy południowej ścianie, gdzie każdy może otrzymać pomoc wykwalifikowanego personelu medycznego. Obok Faern Ilith mieści się siedziba władz miasta - Khar Uzbadar, Ratusz. To dwu-piętrowiec na kształcie krzyża, okolony ze wszystkich stron rzędami kolumn i z łukowatym wejściem od ulicy. Mieści się tam biuro Burmistrza i wszelakich urzędników mu podlegających. Część wschodnią od zachodniej rozdziela szeroka brukowana ulica, ciągnąca się od Małej Bramy w murze okalającym Gamildûm, do Dużej Bramy, wkomponowanej w kamienną granicę między ostatnią z dzielnic miasta. Po drugiej stronie z kamiennego zbocza wyrastają szeregi kamienic i wspomnianych już pracowni rzemieślników, ale także mały posterunek Straży Miejskiej oraz przyłączone do niego podziemne lochy z pracownią kata, słynnego w całym Królestwie, Gerora "Mistrza Małodobrego". Najbardziej na zachód, w samym rogu łączących się murów, znajduje się drewniana budowla na kształcie okręgu, otwarta od góry i z pustą przestrzenią pośrodku - to Arena Ćwiczebna, dla każdego kto ma czas i złoto by na niej ćwiczyć.

Trzeci nâlaund: Podgrodzie
Ihar Deladar - Najnowsza i najbiedniejsza dzielnica stolicy Królestwa Careogrodu, w ojczystym języku nazwana Ihar - dziurą, Deladar - w dole, bo i za taką można ją uznać. Mieszczą się w niej pracownie rzemieślników-partaczy, którzy nigdy nie skończyli terminów u prawdziwych Mistrzów lub po prostu nie zdzierżyli konkurencji i popadli w ubóstwo. To także dzielnica pełna lichych domów, w większości z drewna i tylko domieszką kamienia, szemranych spelun i zatęchłych gospód. Ponad to wybija się Szynk "Pod Kulawym Psem", utrzymujący dość dobrą sławę wśród mieszkańców i nielicznych, zaglądających w te obszary, podróżnych. Urbar Azûl - Dom Żołnierza, to największy i jedyny, w całości wykonany z kamienia, kompleks budowlany w tej części miasta. Mieści on trzy baraki mieszkalne, świetlicę, zbrojownię, polowy tor przeszkód i koszary ćwiczebne. Kompleks używany jest przez aktualnie przebywające w stolicy jednostki wojskowe. Do tego można jeszcze doliczyć rozległy budynek Koszar, który używany jest przez Straż Miejską do ćwiczeń, a także jako miejsce festynów, uczt i zgromadzeń mieszkańców dzielnicy. Całość okala Miejski Mur z trzema bramami: Żelazna Brama od południa - największa i wykonana w całości z metalicznych kruszców, Wschodnia Brama od wiadomego kierunku - również sporych rozmiarów, jednak niedorównująca Żelaznej ani wysokością ani kunsztownością wyrobu, Kupiecka Brama od zachodu - nazwana tak gdyż jest najczęstszym wyborem wszelakiego asortymentu kupców, kupczyków, karawaniarzy itp. Poza murami miasta można spotkać jeszcze nieliczne budowle mieszkalne i gospodarcze.

Oryginalnym zjawiskiem jest Khazad Ungor - siedziba organizacji Synów Thar Tarag, która oficjalnie mieści się w zasięgu terytorialnym stolicy, jednak tak naprawdę znajduje się na oddzielonej części góry i tylko wielki kamienny most, łączy Synów z Careogrodem i jego mieszkańcami. Na rysunkach map często obok miasta Careogród, umieszcza się symbol siedziby Khazad Ungor, by podkreślić jego "odrębność".
* - Wśród mieszkańców Careogrodu utarł się pogląd, że na jedną dzielnicę na powierzchni, przypadają 3 im równe, we wnętrzu góry.

3. Historia lokacji:
Stolica Królestwa Careogrodu - miejsce narodzin i ostatnia przystań wszystkich Khazadów, umiłowany dom Brodaczy, ostoja i twierdza. Wielkim Wodzem i Budowniczym Careogrodu oraz pierwszym pośród Królów Spod Góry był Careon, od którego imienia nadano nazwę miastu. Założenie miasta Krasnoludów datuje się na 2100 rok przed Cesarstwem. Dzięki wspólnemu wysiłkowi i ciężkiej pracy stolica szybko pięła się w górę jednocześnie zapuszczając swe korzenie coraz głębiej w górach Thar-Tarag. Bogactwa gromadzone w podziemiach i ogólny dostatek sławnymi się stały w Krainach. Już po wieku od powstania Stolicy nadeszła pierwsza próba, z którą przyszło się zmierzyć Khazadom. Okrutna Horda Orków najechała ziemie Królestwa siejąc śmierć i zniszczenie, zielonoskórzy wrogowie oblegali również Królewskie Miasto, licznymi szturmami doprowadzając je do ruiny. Pomimo chwalebnej wygranej, zwycięstwo miało zbyt gorzki smak by można się było z niego cieszyć. Krasnoludy opuściły zrujnowane miasto i udały się na tułaczkę. Wieczne Miasto w posiadanie objęły Zielone Ludy a prawowici właściciele zapomnieli o nim na wiele stuleci. Trzy długie tysiąclecia musiały upłynąć by mieszkańcy upomnieli się o swój dom. Odważny i dumny Chotkos zwany Rudobrodym w kompani równie nieulęknionych Khazadów, skuszony opowieściami starców o legendarnym królestwie, przybył w góry Thar-Tarag. Odnalazłszy ruiny starożytnego miasta przegnał z nich orczą watahę i zajął je prawem silniejszego. Przypadkowe odkrycie podziemnych tuneli zaprowadziło go do ukrytej i niemal nietkniętej przez Orków części prastarego miasta. Chotkos zrozumiawszy, że oto odnalazł zaginione Królestwo Krasnoludów, ogłosił się Królem Spod Góry i wysłał potajemnie wici do swych współbraci. Wieść o odzyskaniu Careogrodu z szybkością błyskawicy obiegła Krainy i spowodowała pierwszą w historii Wielką Emigrację. Zapał, jaki zapanował wśród Khazadów nie miał sobie podobnych, to dzięki wspólnej euforii Careogród w błyskawicznym tempie odzyskał swą dawną świetność i potęgę. Nie minęło pół wieku od dnia, gdy Chotkos ogłosił się królem, a potężna armia Daakarów zaatakowała. Wojna, która trawiła Królestwo była równie krwawa co najazd Orków, jednak zajadłość Brodatego Ludu była nieporównywalnie większa. Ich heroiczna walka przeciwko znacznie liczniejszym najeźdźcom przyniosła upragnione zwycięstwo. Pobici, lecz nie pokonani Daakarowie wycofali się - wszak nie na długo. W roku 1400 ponownie ujrzano chorągwie Daakarów i usłyszano dźwięk ich wojennych bębnów. Stolica została otoczona a armia Daakarów przystąpiła do oblężenia. Potężne siły najeźdźcy nie dały obrońcom szans. Królestwo zostało podbite, Careogród zdobyto i zgrabiono. Nieliczni uciekinierzy, którzy zdołali się przebić przez siły oblegających, schronili się na ziemiach Cesartwa i osiedli w Azeloth. W roku 4260 zniewoleni Careogrodzianie podnieśli bunt i przy wsparciu swych braci powracających z Cesarstwa odbili Wieczne Miasto i odparli Daakarów. Królestwo zostało odzyskane po raz wtóry, a lud znów zaczął gromadzić się wokół Careogrodu i Króla Spod Góry Chotkareona Złotobrodego - potomka Pierwszego Króla. W niedługi czas po śmierci władcy i wstąpieniu na tron Furina, Careogród stanął przed kolejną próbą. Królestwo zostało zaatakowane przez wojska Nacji, które jako trzecie w historii obległy stolicę. I jako kolejne musiały ustąpić. Zakończenie wojny z Nacją przyniosło Careogrodowi upragniony i długo wyczekiwany spokój. Ostatnim ważnym wydarzeniem z dziejów miasta było ogłoszenie nowego prawa, które wywołało zamieszki i masakrę elfiej społeczności.

4. Lista mieszkańców/NPC, którzy ją zamieszkują:
Careogrodzianie

5. Lista stworzeń oraz roślin, jakie można tam napotkać:
Krętoróg Careogrodzki
Odynn
Niedźwiedź Fallathański
Kamienny Golem
Stworzenia zamieszkujące wyżyny, dolne partie gór, góry oraz jaskinie, groty.

Autor/przystosował do schematu: ?/Gotrek